Kuchnia kaszubska
Kaszuby posiadają bogate dziedzictwo, a jednym z elementów jest kuchnia kaszubska, która wykorzystuje bogactwo lasów, jezior , sadów, łąk, pól i mórz.
Kuchnia kaszubska ściśle związana jest z życiem codziennym mieszkańców, ich pracą jak również pozycją, którą zajmowali w społeczeństwie. Posiłki przygotowywano i podawano najczęściej w południe, kiedy biły dzwony kościelne.
Potrawy kuchni kaszubskiej są smaczne i łatwe w przygotowaniu.
Potrawy z ryb w kuchni kaszubskiej są podstawowym atrybutem tego regionu. Duże ilości ryb zasalane są w beczkach na zimę do smażenia na postne dni. Natomiast wyjęte z solanki, dobrze wymoczone smakują jak świeże. Mniejsze ilości zasmaża się na bieżąco. Tam gdzie rybołówstwo jest rozwinięte, tam i ryby stanowią podstawę receptury kuchni kaszubskiej. Przykładem jest zupa rybna, która zdobyła II miejsce w konkursie Nasze Kulinarne Dziedzictwo – Smaki Regionów oraz nominacje do Perły ( 2008 r.)
„Kiedy ryba ma być dobra ,powinna trzy razy pływać:
W wodzie, maśle i w winie”
W kuchni kaszubskiej panują pewne nawyki, a to dlatego ponieważ prawie każde gospodarstwo prowadziło chów zwierząt i drobiu.
Przed świętem Wielkanocy i Bożym Narodzeniem, weselem, lub innym ważnym wydarzeniem bito kaczki, gęsi i zarzynano świnie. Natomiast kury, które dorastały szybciej i jadano je na niedzielny obiad.
Gęsi zarzynano w listopadzie, jak mówi stare porzekadło „na Świętego Marcina najlepsza gęsina”. Ze świniego mięsa wykorzystywano każdy kawałek. Mięso dzielono według przeznaczenia: do zasolenia, wędzenia, do gotowania i do wyrobu kiełbas. W każdym domu nie zabrakło smalcu. Wytapiano go przy okazji świnio-bicia ze świeżej słoniny. Był właściwie podstawą zapasów spożywczych. W każdej spiżarni musiał stać garnek kamienny ze smalcem i skwarkami. Godna polecenia jest okrasa z gęsi która zdobyła I miejsce za potrawę ekologiczną w Lęborku.
Pajda chleba ze smalcem jest ratunkiem dla głodnego i pokusą dla obżartucha.
„Z tłustego mięsa tłusta polewka”
Produkty zbożowe od wieków stanowią podstawę wyżywienia. Na Kaszubach żyto, pszenica, jęczmień, gryka to podstawowe zboża, z których wyrabia się mąkę i kaszę. Tradycyjne potrawy z kaszy były podstawą wyżywienia. Na gęsto jedzono z mlekiem, dodawano do zup oraz do niektórych wyrobów wędliniarskich. Ze zboża mielono mąkę, oraz sporządzano kawę zbożową (kafeszrut). Mąka była dostępna w każdym domu.
Pierwszym przysmakiem na Kaszubach były ruchanki, obecnie są serwowane w Muzeum Etnograficznym we Wdzydzach i na kwaterach agroturystycznych.
„Dobra gospodyni dom przyjemnym czyni i ma pełno w skrzyni”
Zupy gotowano bardzo syte i pożywne. Zależnie od pory roku wykorzystywano produkty z pól, ogrodów oraz lasów. Gotowano je z mięsa , podrobów, kości, ryb i owoców zabielając mlekiem, maślanką lub śmietaną pochodzącą z własnego gospodarstwa. Godna polecenia
jest zupa z brukwi ( I miejsce za smak w 2008 r. w Lęborku) oraz zupa brzadowa.
„Nie ta kucharka co przesoli, lecz ta co nie dosoli”